چه فرقی میکنه که کی می خواد حرف بزنه. خواه دزد باشه ،قاتل یا یک چماقدار. باید اجازه حرف زدن داشته باشد. این حقیه که داریم براش مبارزه می کنیم .به قول خاتمی زنده باد مخالف من.
توی تعطیلات عید روزی نبود که صحبتی از فیلم نباشد. از فیلمهای سینمایی صدا و سیما گرفته ، تا اکرانهای نوروزی سینما و ماهواره و ... . در این میان رقابت دو فیلم فرهادی و دهنمکی نقل مجلس بود.البته نه در میان کارگردانها بلکه بین ما و دیگران
حواشی این فیلمها به قدری زیاد بود که موضوع فیلمها فراموش شده بود و تقریبا نقدی در مورد خود فیلم نبود. چه بین ما و چه بین( به اصطلاح) دیگران و هر چی بود آمار فروش ،تبلیغات و تحریم و دانلود بود.
روز پنجم یا ششم اکران بود که خبر دانلود فیلم مثل توپ ترکید. خبرها به سرعت پخش شد و این برای بار اول بود که توی رسانه های ما، مای به اصطلاح فرهنگی پخش شد . با غرور وصف ناشدنی فایل دانلود فیلم را برای دوستانمون فرستادیم و این کار را بردی برای خود محسوب کردیم .خبرهای فروش فیلم تو خیابانهای تهران را داغ کردیم. به سلامتی بچه های خودمون دیدیم و همچو مست فراموش کردیم عاقبت کار را و انتقام سختی از چماقدار دیروز و کارگردان امروز گرفتیم.
مایی که از همون شروع جنبش به اخلاق خود می بالیدیم به دشمن خود آب دادیم در مقابل تفنگش گل دادیم . نه فقط ما، جهان بالید.
حالا فیلم را تحریم کردیم ، دانلود کردیم، پوسترهای فیلم را پاره کردیم، به سینماها حمله کردیم، رنگ پاشیدیم رو سر در سینما و بعد عکس گرفتیم و برای دوستان فرستادیم. تشویق شدیم و فریاد زدیم درود بر جنبش. به دیگران ثابت کردیم که چیزی از آنها کم نداریم .اگر آنها به خانه های ما حمله می کنند ما هم به سینما، تئاتر و ...حمله می کنیم
در این بین ،عکس العمل دهنمکی واقعا جالب بود. جوابی داد که من شرمنده شدم . انسانی که دست از چماق شسته و روی به کار فرهنگی آورده. حالا هر فیلم با هر موضوعی که می خواد باشه.
بیشتر ما بدون اینکه فیلم رو ببینیم یا نقدی بخونیم ردش کردیم و از دوستانمان مصرانه خواستیم که فیلم را نبینند و بعد که آمار فروش بالا رفت دانلود کردیم و برای دوستانمان فرستادیم.بله ،مای قشر فرهنگی جامعه. هیچ جای قانون کپی رایت تبصره نداشت که ما ازش استفاده کنیم.
ما شاید برنده بازی شدیم ولی بازی اخلاق را باختیم و این یعنی یک بر صفر به نفع یک چماقدار.
